واقعیت های گولاگ

واقعیت های گولاگ

استالین نامی است که بنگاه های تبلیغاتی بورژوازی آنرا در کنار بزرگترین جنایتکاران تاریخ بشر و در ردیف هیتلر قرار می دهند. دهها سال تبلیغات ضدکمونیستی سرمایه داری، سیستم زندان های شوروی ( به خصوص گولاگ) در خلال سالهای 1934 تا 1953 را به عنوان جنایت برعلیه بشریت و نتیجه ی خونبار پیاده سازی سوسیالیسم قلمداد کرده اند. رسانه های بورژوازی  اعداد قربانیان این سیستم را از 6 تا 60 میلیون گزارش می کنند. انواع و اقسام ادبیات ،شایعات، و اسطوره درباره ی گولاک ها منتشر شده است.به الکساندر سولژنیتسین به خاطر رمان "مجمع الجزایر گولاگ" جایزه ی نوبل می دهند. در این تصویرسازی ها ، ده ها میلیون زندانی خصوصا با جرایم سیاسی به مناطق دور افتاده و سردسیر سیبری فرستاده می شدند ، تا آخر عمر خویش مجبور به کار سخت اجباری بوده و در نهایت در اثر سرما ، گرسنگی و بیماری جان می سپردند. اینکه این نظام مجازات و سیستم زندان ها در آن دوران چگونه می تواند از تئوری مارکسیسم لنینیستی بیرون بیاید ، سئوال بی جایی است که هیچگاه جواب آنرا در هجمه ی تبلیغات ضدکمونیستی نمی بینید. برقراری ارتباط بین سرکوب استالینیستی که قربانیان اصلی آن خود کمونیست ها بودند به تئوری مارکسیستی ، استدلال و بحث تئوریک لازم دارد چیزی که یک ذهن بیمار ضدکمونیست از عهده ی آن برنخواهد آمد. اما جدا از این مسئله ، ما در این مقاله قصد داریم به بررسی واقعیت های سیستم زندان های شوروی در دوره ی زمامداری استالین بپردازیم .

ارقام ، گزارش ها ، داستان ها درباره ی گولاگ بر چه پایه ای متکی است؟ اولین اتهامات و دروغ پردازی ها درباره ی شوروی توسط گوبلز ، وزیر تبلیغات نازیسم ،آغاز شد. هدف این تبلیغات ، توجیه برای ادعای ارضی اوکراین و تلاش برای ایجاد تفرقه بین لهستان و شوروی بود. این سیستم تبلیغاتی توسط ویلیام راندولف هرست William Hearst ، مولتی میلیونر و امپراتور رسانه ها و پدر مطبوعات زرد به رسانه های آمریکایی تزریق شد . او در سال 1934 به آلمان سفر کرد و در آنجا توسط هیتلر به عنوان دوست و میهمان پذیرایی شد .بعد از این سفر ، رسانه های تحت مالکیت او که شامل 25 روزنامه ، 24 هفته نامه ، 12 ایستگاه رادیویی و دو سرویس خبری (و  بعدا اولین ایستگاه تلویزیونی) با چهل میلیون مخاطب می شد ، شروع به پخش اخبار و گزارش برعلیه نظام شوروی و به خصوص استالین کردند.

مهمترین مرجع برای بورژوازی که از مرگ ده ها میلیون نفر در اردوگاه های گولاگ حکایت می کند ، پژوهشگری به نام رابرت کانکوئست Robert Conquest است.( روزنامه ی گاردین در 27 ژانویه 1978 افشا کرد که کانکوئست عضو سابق اداره ی ضداطلاعات سرویس مخفی انگلیس بوده است) مطابق نظر کانکوئست ، 5 میلیون نفر در اردوگاه های گولاک قبل از تصفیه ی ارتش و حزب ، زندانی بودند و این رقم در سال 1339 به 12 میلیون می رسد و به نظر او همه ی آنان زندان ها سیاسی بودند . او تعداد زندانیان با جرایم معمولی را  غیرقابل شمارش ذکر کرده است و این جمعیت  را بنا بر حدس خود ، 25 تا 30 میلیون برآورد کرده است. همچنین او ، آمار تلفات در این اردوگاه ها را در خلال سالهای 1937  تا 1939 دو میلیون و تعداد اعدامی ها را یک میلیون نفر ذکر کرده است. در نهایت او نتیجه می گیرد که از سال 1934 تا 1953 یعنی تا زمان مرگ استالین (که بعد از این اردوگاه تقریبا برچیده شدند) بلشویک ها دست کم 26 میلیون نفر را به کام مرگ فرستاده اند.

الکساندر سولژنستین که نفرتش از کمونیسم وی را به ورطه هجوگویی کشانده است ، مدعی است که سیستم کمونیستی دوران استالین ، در مجموع 60 میلیون نفر را به کشتن داده است و از آنجا که او مسئولیت کشته شدگان جنگ جهانی دوم را در اثر حمله ی فاشیست های بربر ، به گردن استالین می اندازد (!) ، و بعد این رقم را دوبرابر یعنی به عدد 44 میلیون افزایش می دهد ، به رقم تخیلی 110 میلیون نفر رسیده است. روی مدودوف ، اولگا شاتونوفسکایا و ... نیز با همین روش حدس و گمانه زنی های ضدکمونیستی به ارقامی مشابه دست یافته اند.

تبلیغات ضدکمونیستی رسانه های سرمایه داری براساس همین منابع معتبر پژوهشی (!) سالهای سال ادامه یافت و به خصوص این اعداد در دوران ریگان افزایش چشمگیری یافتند. شوروی به خصوص در دوران استالین ، زندانی بزرگ مملو از اردوگاه های کار اجباری ، مرگ و قحطی و اعدام تصویر می شود. در این داستان ها ، احکام حبس طولانی مدت و تا پایان عمر است ، اکثر اردوگاه ها در مناطق دور دست قرار دارد و زندانیان ، موجودات بی گناهی هستند که با خانواده های خود به قربانگاه برای کار اجباری فرستاده شده اند.

بعد از فروپاشی شوروی ، هیاهوی ضدکمونیستی از داخل مطبوعات آزاد روسیه نیز به گوش می رسید. بسیاری از آنها خواستار افشای مدارک و اسناد می شدند تا از جنایات پرده برداری شود. اما وقتی  گورباچف اسناد کمیته ی مرکزی را برای بررسی به مورخین سپرد ( به سه مورخ معتبر به نامهای Zemskov, Dougin and Xlevnjuk) دیگر خبر چندانی از هیاهوی رسانه های آزاد برای افشای حقیقت نبود. این ارقام واقعی در چند نشریه ی تخصصی کم تیراژ چاپ شدند و بورژوازی ترجیح داد که به همان حدسیات مبهم گذشته برای تحمیق مردم بسنده کند. ارقام بسیار کمتر از انتظار بورژوازی بود. واقعیت تاریخی سیلی محکمی بر دهان دروغ پردازان زد.

این اسناد درباره ی گولاگ ،حدود نه هزار صفحه و شامل دقیقترین و جزئی ترین اطلاعات است و دروغ های بزرگ امثال سولژنستین و کانکوئست را نشان می دهد.  اجازه دهید نگاهی به این ارقام بیاندازیم که در جدول 1 نمایش داده شده است.  

جدول 1

Table - The American Historical Review
USSR Custodial Population 1934-1953

Custodial Population January 1	Gulag Working Camps	Counter- revolution- aries	% counter- revs.	Died	% Died	Freed	Escaped	Gulag Labor Colonies	Prisons	Total
1934	510,307	135,190	26.5	26,295	5.2	147,272	83,490			510,307
1935	725,438	118,256	16.3	28,328	3.9	211,035	67,493	240,259		965,697
1936	839,406	105,849	12.6	20,595	2.5	369,544	58,313	457,088		1,296,494
1937	820,881	104,826	12.8	25,376	3.1	364,437	58,264	375,488		1,196,369
1938	996,367	185,324	18.6	90,546	9.1	279,966	32,033	885,203		1,881,570
1939	1,317,195	454,432	34.5	50,502	3.8	223,622	12,333	355,243	350,538	2,022,976
1940	1,344,408	444,999	33.1	46,665	3.5	316,825	11,813	315,584	190,266	1,850,258
1941	1,500,524	420,293	28.7	100,997	6.7	624,276	10,592	429,205	487,739	2,417,468
1942	1,415,596	407,988	29.6	248,877	18.0	509,538	11,822	360,447	277,992	2,054,035
1943	983,974	345,397	35.6	166,967	17.0	336,135	6,242	500,208	235,313	1,719,495
1944	663,594	268,861	40.7	60,948	9.2	152,113	3,586	516,225	155,213	1,335,032
1945	715,506	283,351	41.2	43,848	6.1	336,750	2,196	745,171	279,969	1,740,646
1946	600,897	333,833	59.2	18,154	3.0	115,700	2,642	956,224	261,500	1,818,621
1947	808,839	427,653	54.3	35,668	4.4	194,886	3,779	912,794	306,163	2,027,796
1948	1,108,057	416,156	38.0	27,605	2.5	261,148	4,261	1,091,478	275,850	2,475,385
1949	1,216,361	420,696	34.9	15,739	1.3	178,449	2,583	1,140,324		2,356,685
1950	1,416,300	578,912	22.7	14,703	1.0	216,210	2,577	1,145,051		2,561,351
1951	1,533,767	475,976	31.0	15,587	1.0	254,269	2,318	994,379		2,528,146
1952	1,711,202	480,766	28.1	10,604	0.6	329,446	1,253	793,312		2,504,514
1953	1,727,970	465,256	26.9	5,825	0.3	937,352	785	740,554		2,468,524

چه تعدادی از زندانیان در این اردوگاه ها بودند؟

براساس این ارقام ، تعداد زندانیان اردوگاه های گولاک از 510 هزار تا یک میلیون هفتصد هزار متغیر بوده است. کانکوئست تعداد  زندانیان سیاسی را در سال 1939 حدود 9 میلیون ذکر می کند در حالیکه تعداد آنها که در جدول تحت عنوان ضد انقلاب مشخص شده است ، 454 هزار نفر است. او همچنین مدعی است که در سال 1950 دوازده میلیون زندانی سیاسی وجود داشته است درحالیکه در واقع ، کل زندانیان اعم از سیاسی و جرایم معمولی نه فقط در اردوگاه های گولاگ بلکه در کل کشور حدود 2.5 میلیون نفر بوده است.  یک نگاه سرسری  نشان می دهد که ارقام پژوهشگران ضدکمونیست فوق الذکر با این اسناد فاصله ی خنده داری دارد. آیا می توان این ارقام جدید را یک توطئه ی کمونیستی دانست؟ سه مورخی که اسناد را بررسی کرده اند هیچکدام تعلقات سوسیالیستی ندارند و این اسناد نیز در دوره ی اوج احساسات ضدسوسیالیستی بعد از فروپاشی منتشر شده است. همچنین دلیلی ندارد که تصور کنیم در ثبت این ارقام جعلی صورت گرفته است چون این ارقام از اسناد مخفی بدست آمده است.

اما آیا تعداد 2.4 میلیون نفر زندانی ( اعم از سیاسی و غیرسیاسی) برای  کشور روسیه با جمعیت متوسط 160 میلیون نفر در آنزمان ، رقمی عجیب و فوق العاده زیاد است؟ مطمئنا از چشم اندازی سوسیالیستی ، این رقم حتی در آن دوران سخت و پرنوسان  بالاست و نشان از سرکوب و استبداد سیاسی دوره ی استالین دارد و از این منظر جای هیچ توجیهی نیست. اما اگر آنرا با تعداد زندانیان سیاسی خود آمریکا مقایسه کنیم ، خواهیم دید که برای مثال درصد زندانیان روسیه در آن دوران 2.4 درصد از افراد بالغ کشور را شامل می شده است در حالیکه در سال 1996 ، زندانهای آمریکا از 2.8 درصد از جمعیت بالغ آن کشور پذیرایی کرده است. تعداد زندانی های ایالات متحده در سالهای اخیر همواره از دو میلیون نفر افزون بوده است و حتی با کشور چین که 1.6 میلیون نفر زندانی دارد ( و البته چین  بیش از یک میلیارد نفر جمعیت دارد!) فاصله ی زیادی دارد.

نکته ی دیگری که باید توجه داشت این است که  بورژوازی برای بالا نگاه داشتن درصدها و چشمگیر بودن ارقام و اعداد در هنگام بررسی همواره بدترین  دوران یعنی فاصله سالهای 1934 تا 1953 را مقایسه می کند. در حالیکه قبل از 1934 ، تعداد زندانیان در گولاگ تنها 30 هزار نفر بوده است و بعد از 1953 این اردوگاه ها تقریبا برچیده شدند.

تعداد تلفات در اردوگاه های گولاک

وقتی به آمار تلفات نگاهی می اندازیم ، فاصله ارقام تخیلی بورژوازی با واقعیت بسیار بیشتر می شود. تلفات از سال 1934 تا 1953 یعنی حدود بیست سال در اردوگاه ها نه 25 میلیون بلکه  1,053,829 نفر بوده است. این آمار تلفات تا چه حد شرایط سخت زندگی در این اردوگاه را بازنمایی می کند؟ چه درصد از این تلفات را باید مرگ و میر طبیعی قلمداد کرد؟  برای یک  بررسی منصفانه  ، باید دو واقعیت تاریخی را در نظر بگیریم :

1. اولین واقعیت غیرقابل اجتناب ، بزرگترین واقعه ی قرن بیستم یعنی جنگ جهانی دوم است. بیش از نصف این تلفات از یک میلیون نفر ، در طول جنگ از 1941 تا 1945 به وقوع پیوسته است. شرایط سخت و غیرقابل تصور جنگ جهانی دوم که بیست و پنج میلیون کشته را برای شوروی دربر داشت ، این کشور را تقریبا با خاک یکسان کرد و قحطی و بیماری و بی خانمانی برای مردم به ارمغان آورد ، زندانیان بی پناه را نیز بی نصیب نگذارد. در سالهای دیگر تعداد تلفات بسیار کمتر بوده است و اگر تعداد تلفات در سالهای جنگ را کنار بگذاریم و آمار مرگ و میر را در سالهای دیگر را بر تعداد اردوگاه های کشور( حدود 450) تقسیم کنیم. خواهیم دید که به طور متوسط هر اردوگاه در طول سالهای صلح حدود 1100 نفر قربانی داده است. مطمئنا این رقم با آن قصابخانه ای که بورژوازی به تصویر می کشد مغایرت دارد.

2. برای بررسی درک دومین نکته می بایست کمی به جدول 1 دقت کنیم. آمار تلفات در هر نمودار با رنگ سیاه مشخص شده است. این نمودار نشان می دهد که تلفات در سالهای بعد از جنگ جهانی دوم کمتر از سالهای پیشین بوده است. دلیل این امر ، ورود واکسن برای جلوگیری از اپیدمی های ناشی از بیماری های واگیر دار بوده است. زندگی اردوگاهی تکثیر این بیماری ها را آسان تر و سریع تر می کند و بنابراین بسیاری از تلفات دوره ی جنگ یا قبل از جنگ ناشی از بیماری های واگیر دار است. در آن سالها ، بیماری های واگیر دار قربانیان زیادی می گرفت و هیچ کس این قربانیان را به حساب دولت ها منظور نمی کند .برای مثال در دوره ی رکود بزرگ ، آنفلونزای اسپانیایی جان 20 میلیون نفر را در اروپا و آمریکا  گرفت. اما همانطور که می دانید برای شوروی موضوع فرق می کند و تمامی قربانیان بیماری های اپیدمی را باید به حساب جنایت های استالین گذاشت!

جدول 2

علی رغم این دو واقعیت و صرف نظر از خزعبلات بورژوازی ، تصفیه های خونین استالین چه در ارتش و چه در حزب، رفتار بد و خشن در زندانها و اردوگاه های کار اجباری و ... اموری غیرقابل انکار هستند. استالینیست ها گاهی عقب ماندگی ناشی از دوران تزاری ، تلاش برای کودتا ، شرایط سخت تاریخی و توطئه های امپریالیسم و... را برای توجیه این استبداد مثال می آورند. یکی از اثرات عقب ماندگی شیوه ی تولید ، ایجاد مشکلاتی در مناطق روستایی در مورد کولاک ها بود. کولاک ها  ثروتمندان روستایی بودند که سالهای متمادی با استثمار شدید دهاقین ثروت و قدرت می اندوختند . بسیاری از آنان که به عنوان زندانی سیاسی بی گناه محسوب می شوند در واقع کولاکهای یاغی بودند که مزارع کمونی را به آتش می کشیدند و تلاش می کردند جلوی تغییرات مترقی را بگیرند و قحطی ایجاد کنند.  از ده میلیون کولاک ، 1.8 میلیون نفر تبعید و محکوم شدند. اما این رقم آنچنان بالا هست که به سختی می توان این توجیه را از استالینیست ها قبول کرد. به سادگی نمی توان باور کرد که چنین درصد بالایی  از جمعیت کولاکها یاغی و متمرد باشند. همچنین می توان پذیرفت که برخی از  زندانیان ، کسانی بودند که در طول جنگ با فاشیست ها همکاری کرده بودند. اما به نظر من ، این توجیهات دلایل مناسبی برای پذیرش سرکوب سیاسی استالین نمی تواند باشد. انبوه زندانیان سیاسی همچنان نشان از سرکوب سیاسی دوره استالین دارد. اعمالی که شوروی را از دیکتاتوری پرولتاریا را به جای سوسیالیسم به یک سرمایه داری دولتی با بوروکراسی متمرکز و مقتدر  و در نهایت فروپاشی کشاند.

آیا زندانیان به حبس های طولانی محکوم می شدند؟

 جدول 3 ، طول حبس های زندانیان را نشان می دهد. ارقام زیر نشان می دهد این ادعا که زندانیان تا آخر عمر مجبور بودند در این اردوگاه بمانند و بپوسند ، دروغ محض است. بیش از هشتاد در صد از زندانیان ، حبس هایی کمتر از 5 سال می گرفتند و به ندرت کسی به بیش از ده سال حبس محکوم می شد.

جدول 3

آیا اردوگاه های جایی برای سرکوب اقلیت های قومی بود؟

 جدول 4 توزیع جمعیتی زندانیان را براساس ملیت  نشان می دهد.

 این آمار نشان می دهد که روس ها بیش از 60 درصد جمعیت زندان ها را تشکیل می دادند و در نتیجه نمی توان این ایده را پذیرفت. در این میان تنها تعداد اوکراینی ها بالا به نظر می رسد.

جدول 4

زنان  و کودکان ؟

تخیلات بورژوایی تا آنجا پیش رفته است که بگویند زندانیان  مانند اردوگاه های مرگ فاشیست ها ، همراه با خانواده هایشان و حتی کودکان به اردوگاه منتقل می شدند. جدول 5 ، نشان می دهد که آمار زنان حتی از یک مقدار قابل پیش بینی نیز کمتر بوده است.  همچنین این تصویر که اکثر اردوگاه ها در مناطق سردسیر و دوردست بودند ، دروغ بزرگی است. توزیع اردوگاه ها با توزیع جمعیتی کشور مطابقت قابل قبولی دارد.

جدول 5

اسنادی که گورباچف تحت فشار خود بورژوازی افشا کرد ، ده ها سال پروپاگاندای ضدکمونیستی سرمایه داری که از فاشیسم  هیتلری به ارث گرفته بودند را برملا می سازد. البته بورژوازی همچنان به کلی گویی و اعداد کیلویی بسنده می کند تا بلکه بتواند این مدارک انکار ناپذیر را از چشم مردم پنهان کند. نقد از استالینیسم به عنوان بوروکراسی ، سرمایه داری دولتی و استبداد سیاسی نباید به ورطه ی پذیرش دروغ پراکنی های ضدکمونیستی بیافتد. تقریبا تمامی مردم جهان باور کرده اند که استالین جنایتکار بسیار بزرگی است و میلیون ها نفر را به اردوگاه های مرگ فرستاده است. نه حتی به عنوان کمونیست ، بلکه به عنوان افرادی حداقل منصف، می بایست چشمان خود را به روی واقعیت باز کنیم و دریابیم چگونه حتی با وجود انتشار نه هزار صفحه مدرک و سند ، بورژوازی با کمک تبلیغات رسانه ای خود قادر است تاریخ جعلی خویش را بنگارد.

منابع :

1. Getty, Rittersporn, Zemskov. Victims of the Soviet Penal System in the Pre-War Years: A First Approach on the Basis of Archival Evidence. The American Historical Review, Vol. 98, No. 4 (Oct., 1993), pp. 1017-1049

2. Robert Conquest in "Victims of Stalinism: A Comment."

3. Lies Concerning the History of the Soviet Union

 By Mario Sousa
Member of the Communist Party Marxist-Leninist Revolutionaries
Sweden KPML(r)

4. The Katyn Massacre  by Ella Rule  July 2002